نظریه برخی از بزرگان جهان در مورد مصرف داروهای شیمیایی

دکتر(ماسونگود) می گوید: تاثیردارو در جسم آدمی مبهم و نامعلوم است.

دکتر(کلدندر) می گوید: داروهای گوناگون پیش از جنگ و قحطی در کشورها آدمیان را نابود می کند.

دکتر(آبرگبی) می گوید: علم طب، علم حدس است نه یقین.

دکتر(ریچردکابرت) خود شخصاٌ بزرگترین پروفسور و استاد دانشگاه طب در ایالات متحده آمریکا می باشد وی اظهار می دارد در بین 1407 امراض مختلف که درعلم طب جدید نام برده شده 6 مرض به وسیله دارو قابل علاج است.

دکتر(آلمرل) که ازپزشکان سرشناس نیویورک می باشد می گوید: وضع فعلی طب طوری شده که می توان آن را یک جنون علمی دانست.

دکتر(میچل ) می گوید: در پس هرمرضی علتی و جود دارد و هیچ داروئی نمی تواند خود را به آن علت برساند.

دکتر(ودزهاچنسون) می گوید: تریاک و الکل و دخانیات به طور کلی موادمخدر رااز جامعه براندازید در عرض 48 ساعت ستون فقرات معاملات دارویی خواهد شکست.

دکتر(آلبرد) می گوید: اگر داروهای گیاهی ترکیبات الکلی در برنداشت بسیار در وجود انسانی موثر و بدون ضرر بود.

دکتر(آلبرت هوبارد) می گوید: پدرم 67 سال طبابت کرد ولی هرگزمن و برادرانم و خواهرهایم را بادارو معالجه نکرد.

دکتر(ادوارد) از پزشکان نیزاسکا، می گوید: داروی سمی بدن انسان را مسموم می سازد و داروهای غیر سمی هم در مغز و کلیه از خود اثر سوء می گذارد.

دکتر(سرویلیام) عقیده دارد که تقریباٌ کلیه زهرهای قوی در طبابت بکار می رود این سمها در بعضی از نقاط بدن به تدریج نسوج را خراشیده و آن رااز بین می برد و عمر انسانها را کم می کند.

دکتر(هامیتووال) می گوید: بر اثر به کار بردن دارو برای معالجه امراض مختصر فوراٌ داروهای حاد به کار می برند که در نتیجه قسمت اعظم امراض مزمن از این راه می گردد و معنی واقعی فاسد بر افسد همین است. زیرا برای دفع یک مرض کوچک و سهل متوسل به یک داروی سمی و مسکن ساکت کننده می شود که خود ایجاد مسمومیت می نماید. بدان ماند که چشم خود را که تراخم گرفته با یک پارچه کثیف آغشته باکثافت پاک نماییم و امید بهبود هم داشته باشیم.

بقراط درزمان خود می گفت: داروهای خود را به دور بریزید تا از چنگال امراض خلاصی یابید.